Lone Theils - Fatale oversteek

Verdwenen maar niet gemist !

 

'Nora Sand lost problemen op. Dat doet ze koel en rustig, en met overzicht.

Een hysterische aanval krijgen kan later wel.'

Wanneer de zoveelste debutant(e) zich aandient in het thrillergenre vraag je je spontaan af wat hij of zij kan toevoegen aan al de lagen en hoeken die eerder door succesvolle collega's verkend werden. Als je wil opvallen is de keuze van het thema lang niet altijd doorslaggevend. Dat maakt ook Lone Theils, de nieuwe naam uit Denemarken, duidelijk. Twee meiden die vermist worden nadat ze op een veerboot tussen Denemarken en Groot-Brittannië verdwenen, is geen onweerstaanbare invalshoek. Maar het schrijven van een roman, spannend of veel minder spannend, begint pas bij het uitwerken van het onderwerp. Vanaf dan onderscheidt zich de getalenteerde auteur van de would-be-schrijver.  

Wat je zeker mag verwachten van iemand die buitenlandse reportages maakte voor de landelijke pers (sinds kort is Lone Theils full time schrijfster), is een intelligente, creatieve kijk op mens en wereld. Ook een onderhoudende taal en zin voor structuur en pointe moeten dan binnen de mogelijkheden liggen.

Bij het inkleuren van haar hoofdpersonage, de onderzoeksjournaliste Nora Sand, is de auteur dicht bij haar eigen ervaringswereld gebleven. Daar is niets mis mee. Over wat je kent kun je geloofwaardig schrijven. Nora is correspondent in Londen voor het Deense weekblad Globalt. Ze is een geëngageerde verslaggeefster die zich terecht opwindt over maatschappelijke misstanden en de duisternis in de menselijke ziel. Of het over een Rwandese genocidemedeplichtige gaat of een Engelse seriemoordenaar, beiden ervaren genot bij het martelen van anderen. Ook dat ze thuis is in het kickboksen, kan Lone Theils niet wegstoppen. Toch is haar heldin niet alleen stoer. Als het op hartzaken aankomt blijkt haar pantser geen bescherming te bieden.

Wolfhall prison, waar seriemoordenaar Bill Hicks gevangen zit.
© Vintage Lulu 

Wanneer Nora per toeval een koffer met foto's van tienermeiden in handen krijgt, wordt haar speurzin geprikkeld en mag ze met de goedkeuring van haar redactiechef een onderzoek voeren dat naar seriemoordenaar Bill Hicks leidt. Het langzaam blootleggen van oude misdaadfeiten, waarbij Nora er zelfs in slaagt de interesse van Scotland Yard te wekken, levert een zeer genietbare, fris ogende thriller op. Deze Deense aanwinst wisselt donkere ernst af met lichtvoetigheid. Nora's assertieve no-nonsense-humor werkt aanstekelijk en contrasteert met haar gestuntel als het gaat over de finesses van sociaal contact. Met het vorderen van de bladzijden voert Lone Theils gestaag het tempo op. Maar nergens trapt ze in de val van het opgefokte toontje. En aan het eind komt ze met een aardige verrassing die de grens tussen slachtoffer en dader doet vervagen. De journaliste die haar lezers leert kijken naar een samenleving waarin niet ieders bedje gespreid is, is nooit ver weg...

Als je kritisch wilt zijn kun je zeggen dat Nora's vrienden- en kennissenkring wel aangeworven lijkt om het opsporingswerk van dienst te zijn. En hier en daar heb je wel eens een kort-door-de-bocht-wending of een overdreven toevalligheid maar daartegenover staat veel kundigheid en leesplezier.

Hoewel deze schrijfster niet het niveau van S.K. Tremayne of BA Paris haalt - dat is een kwestie van baas boven baas - mag je toch concluderen dat de Scandinavische dynastie van misdaadschrijvers nog steeds in de eerste gelederen meespeelt. Binnen die noordelijke familie heeft Lone Theils zichzelf een eigen signatuur bezorgd. En dat is een grote verdienste. Intussen heeft Nora Sand een tweede risicovol avontuur achter de rug. Lezers van Fatale oversteek zullen snel Den blå digters kone of The blue poet's wife vertaald willen zien! 


Quotering: ****

Uitgegeven bij Ambos Anthos - 2016