Simone van der Vlugt - Aan niemand vertellen

Onbetrouwbare bondgenoten ! 

 

'De buitenwereld ziet wat ze wil zien:

een aantrekkelijke jonge vrouw, vriendelijk en behulpzaam.'

Toen Simone van der Vlugt, enkele jaren geleden, het besluit nam om een serie te gaan schrijven, heeft ze van bij de start de lat erg hoog gelegd. Hoe ver haar ambitie reikte zie je in Aan niemand vertellen, het eerste deel rond politievrouw Lois Elzinga. Om een geloofwaardig en goed gestoffeerd speurdersverhaal te kunnen schrijven verdiepte ze zich in een complexe psychische stoornis en nam ze twee teamchefs van de regionale recherche Noord-Holland Noord onder de arm.

Maar een fictieboek begint met een attractieve hoofdpersoon. Om haar in de verf te kunnen zetten plaatst Simone van der Vlugt het nuchtere professionele milieu van Lois tegenover de zwevende gefortuneerden uit de entourage van haar zus Tessa. Het snobisme van de aangetrouwde familie wordt trouwens erg gevat en vermakelijk verwoord. Bovendien heeft de schrijfster Lois en Tessa een emotioneel belastend verleden meegegeven. Wat de recherchevrouw betreft, zorgen een stoere buitenkant en een broos binnenste voor een interessant spanningsveld!

Als even voor Kerst het verminkte lijk van een jonge man gevonden wordt, gaat het team dubbele diensten draaien en weet Lois niet meer wat een sociaal leven is. Pas wanneer zich een tweede slachtoffer aandient, beginnen de gebundelde krachten iets op te leveren. Op dat moment doet de auteur een gedurfde zet: terwijl de politiemensen nog in het duister tasten, vertelt ze de lezer wie de moordenaar is en geeft de dader zelfs een doorslaggevende stem. Gaandeweg begrijp je het waarom van deze keuze. Ze heeft alles te maken met het tot leven wekken van een gecompliceerde geest die het plot aanstuurt.

Niet iedereen woont in een prettig hoofd!
© Pixabay

Aan niemand vertellen gaat over beschadigde vrouwen en hoe ze met die pijnlijke herinneringen omgaan. Allemaal nemen ze hun toevlucht tot vormen van vluchtgedrag. Soms is die noodoplossing alleen kwalijk voor henzelf, in andere gevallen ook voor de samenleving. 'Daar zat de ergste pijn': het feit dat de jongen die jarenlang deel heeft uitgemaakt van haar nachtmerries, haar niet eens had herkend,' zo laat Simone van der Vlugt de schuldige die tegelijkertijd slachtoffer is, naar zichzelf kijken. Dat ook Lois een geschonden ziel heeft, maakt haar ontvankelijker voor het correct uittekenen van dit daderprofiel. TBS biedt andere mogelijkheden dan doorsnee gevangenschap. In hoeverre een mens verantwoordelijk is voor zijn handelingen is een vraag die in dit boek een nieuwe dimensie krijgt. En in de marge van de grote lijnen blijft het beeld hangen van één van de meest tragische vriendschappen die je je kunt voorstellen.

Zoals we van haar gewend zijn oogt ook hier de stijl van deze schrijfster fris en scherp. Ze pakt je in met slimmigheidjes en gedegen research. 'Onderhoudend' is een understatement voor een boek dat je niet weg kunt leggen. Na het omslaan van de laatste bladzijde kun je alleen maar concluderen dat de psychologische misdaadromen een fascinerende invalshoek rijker is. Hoe Simone van der Vlugt dit perspectief verliteratuurt verdient een vet compliment! Lois heeft vast een portie smeuïge oliebollen over voor de vrouw die haar op sleeptouw neemt!  

Quotering: ****½

Uitgegeven bij Ambo Anthos - 2012 (eerste editie) - 2016 (grote pocket)