Simone van der Vlugt - Morgen ben ik weer thuis

Achter de horizon wacht een ander leven !

 

'Rechercheren is niet altijd een kwestie van actief bezig zijn.'

 

Op het eerste gezicht lijkt Morgen ben ik weer thuis op een oog-om-oog-tand-om-tand-verhaal met een kind als inzet. De elfjarige Britt heeft niet alleen gescheiden ouders maar moet ook omgaan met de draaideurdelinquent die haar vader is. Wanneer ze na de turnles voor getalenteerden niet thuis komt, rinkelen de alarmbellen bij moeder en recherche. Omdat vader Roy achter gesloten deuren zit, valt de verdenking niet meteen op hem. Dat verandert wanneer hij ontsnapt blijkt te zijn.

Omdat een aparte vertellijn bedacht is voor het pad dat Roy en Britt volgen, krijgt de lezer de kans om een band op te bouwen met de verdachte en beetje bij beetje inzicht te krijgen in de relatie tussen vader en dochter. Morgen ben ik weer thuis is een roadmovie vol benauwende situaties die de dapperheid van een meisje en de zachte kant van een ijskoude crimineel te voorschijn haalt. Terwijl het jagende politieteam hen op hun vlucht door Nederland en Duitsland op de hielen zit, kleurt de invoelende rechercheur Lois Elzinga, die deze serie draagt, (Zie deel I: Aan niemand vertellen), nog steeds niet binnen de lijntjes en durft ze nog altijd haar eigen demonen niet onder ogen zien. Op een aantal momenten is zij de spiegel van wat Simone van der Vlugt heeft opgestoken van de veldrechercheurs Serhat Basoglu en Marco Visser die geholpen hebben om van Lois en haar collega's geloofwaardige personages te maken (Zie toelichting aan het eind van elk boek). Opmerkingen zoals het citaat boven dit stukje getuigen hiervan. Op die wachtmomenten last de auteur scènes uit het privéleven van Lois in. Daarbij valt het op dat ze, geheel in overeenstemming met haar jeugdervaringen, een zéér weifelende houding aanneemt tegenover een kandidaat-geliefde.


© Pixabay

Wat de psychologie van de karakters betreft zit je bij deze schrijfster altijd goed. In dit boek toont ze aan dat relaties niet éénduidig zijn. Kun je houden van een criminele vader? Kan een asociale man om zijn dochter geven? Mag die dochter blij zijn met eigenschappen die ze van hem geërfd heeft? Dat zijn vragen die je uit je comfortdenken halen. Bovendien heeft Simone van der Vlugt het Lois-personage bij dit vader-dochterthema betrokken. Ook de kordate politievrouw heeft een afwezige ouder die steken heeft laten vallen. Of ze de moed zal hebben dit emotionele laadje open te trekken zullen we zien in deel drie van deze vervolgreeks.

In deze Lois-kroniek is de combinatie van emotie en doordenkertjes een bindend element tussen de lezer en de fictieve bekenden die steeds meer aanvoelen als de vriendinnen met wie je een flesjes kraakt of de buurman die je uitnodigt voor een paar hardlooprondjes in het park. Nadat Aan niemand vertellen voor een indrukwekkende kennismaking heeft gezorgd, maakt dit mooi uitgebalanceerde tweede luik je nieuwsgierig naar de opvolger!


Quotering: ****

Uitgegeven bij Ambo Anthos - eerste editie 2013 - grote pocket 2016