Wie confrontaties aangaat zet stappen !
'Soms is stilte een beter pressiemiddel om iemand aan het praten te krijgen
dan een eindeloze reeks vragen.'
Ook in dit derde deel van de zéér onderhoudende Lois-trilogie beïnvloedt het persoonlijke het maatschappelijke en omgekeerd. Deze keer focust Simone van der Vlugt op het verband tussen een psychische stoornis, een emotioneel beschadigende opvoeding en gewelddadig gedrag. Daaraan wordt de verantwoordelijkheidsvraag gekoppeld: die van een zus voor haar broer, die van ouders ten opzichte van kinderen, die van de samenleving ten aanzien van zwakkere individuen. En net zoals in de vorige delen is Lois de betrokken rechercheur die zich in de harten van de lezers nestelt. Omdat ook zij een afwezige vader en moeder had, komt het innerlijke gevecht van de boosdoeners wel erg dicht bij. Aan de ene kant zou ze een arm om hen heen willen slaan en anderzijds moet misdaad bestraft worden...een realistisch en uitdagend gegeven!
© Pixabay |
Simone van der Vlugt heeft weer eens bewezen dat de combinatie van huiswerk maken en een bovengemiddelde verbeelding voor uiterst prettige leesuren kan zorgen. Voor levendigheid, het juiste ritme en het in elkaar schuiven van structuuronderdelen ben je bij haar steeds aan het juiste adres. Je laten stilstaan en nadenken doet ze ook altijd. Bijvoorbeeld over hoe je jezelf harder kunt straffen dan justitie dat kan. En die pamperende Onno, Simone, bestaat die echt? Zo ja, graag adres en telefoonnummer in het volgende deel! Met of zonder zeilboot, dat maakt niet uit...
Quotering: ****
Uitgegeven bij Ambo Anthos - eerste editie 2014 - grote pocket 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten